از امام از کعبه گفتی، بستی احرام دگر

بی‌امان دور علی گشتی! طواف این است این

گفتم ام‌البنین، دلم پا شد

گره‌هایی که داشتم وا شد

که جن و انس بفهمند کار ما با توست تمام هستی مایی فقط خدا با تو است

شبی که سیب خدا از درخت عرش افتاد

خدا به نور خدا هدیه‌ای منوّر داد

در موقع سپر شدنش محسن

کامل نگشته بود تنش محسن

زهرا به خانه بود و سپر می‌شد

هر دفعه موقع زدنش محسن

هیزم رسید و آتشی از در بلند شد

ای وای من که نالۀ مادر بلند شد

مأمور شد به صبر علی، از سکوت او

سوء استفاده کرد ستمگر، بلند شد

راضی به هر قضای خدا می‌روی علی

چون نوح سمت موج بلا می‌روی علی

دارم به فتح خیبر تو فکر می‌کنم

با دست‌های بسته کجا می‌روی علی؟

شبیه درد رفتی و شدی در استخوان پنهان

 نمی‌‌یابم تو را‌ ای در جهان مانند جان پنهان

فرشته مست دنبال صدایش راه می‌افتد

کسی که می‌برد نام تو را زیر زبان پنهان

آدم است او یا ملک؟ ماهیّتش معلوم نیست

گرچه مخلوق است، نوع خلقتش معلوم نیست

حضرت زهراست خود تفسیری از آیات قدر

آن شب قدری که حتی ساعتش معلوم نیست

هرکس که مدّ نام تو را بیشتر کشید

از کوثر زلال تو لاجرعه سر کشید

پرواز داشت در قفس بال یا کریم

یا فاطمه شنید و به افلاک پر کشید

همین که روح زخمی‌ات، سبک شد از لباس‌ها

زدند روی دستشان، مکاشفه شناس‌ها

چه سایه‌های مبهمی نشسته زیر پلک تو

چه کرده با ظرافتت، غرور ناسپاس‌ها

سرشته از غم زهرا گلش بود نگاه تار زینب قاتلش بود

نیفتاد از لبش نام حسینش اگر چه داغ سقا بر دلش بود