زرق و برق سفرۀ شاهانه می‌خواهم چه کار؟

اشک چشمم هست، آب و دانه می‌خواهم چه کار؟

اولین شرط سلوک عاشقی، آوارگی ست

از ازل دربه درم، کاشانه می‌خواهم چه کار؟

از ملائک پر شده دور و بر ام البنین

بهر دیدار تو‌ای تاج سر ام البنین

آمدی از آسمان و عطر خوشبوی تنت

شهر را پر کرده سیب نوبر ام البنین

رسیده جان به لب اطهرت؛ ابالهادی

نشسته پیک اجل در برت؛ ابالهادی!

دوباره قصۀ زهر و دوباره نامردی

کبود شد همۀ پیکرت؛ ابالهادی!

یکی بخیل می‌شود، یکی جواد می‌شود

یکی مرید می‌شود، یکی مراد می‌شود

یکی امیر می‌شود، برای سلطنت ولی

یکی تمام عمر، عبد خانه‌زاد می‌شود

خوشا به حال دلی که به دلبری برسد

به سفرۀ کرم ذره پروری برسد

همه رعیت ارباب می‌شویم اما 

غلام با ادب اینجا به برتری برسد

ذوق و شوق و طراوتم با تو

رونق شعر هیئتم با تو

هرچه باشد من از تو می‌گویم

سربلندی و عزتم با تو

جانا! ببین فکر مرا مشغول کرده

این سرزمین فکر مرا مشغول کرده

ناگفتنی‌ها را ز چشمان تو خواندم

«هل من معین» فکر مرا مشغول کرده

دختری می‌پرسه آبادی کجاس؟

این طرف‌ها موکب شادی کجاس؟

باباجون می‌خوام برات گل بچینم

باغ سر سبزی که قول دادی کجاس؟

مهربان مادربزرگ، آرام جان مادربزرگ

هم نفس، همراه، همدل، هم زبان، مادر بزرگ

مثل من ذکر همه «یافاطمه یافاطمه» ست

بهترین سنگ صبور کاروان، مادربزرگ

به فکر کربلا بودم، درآوردم سر از مشهد

بخوانم هرنفس باشوق بار دیگر از مشهد

اگر که میل حج دارم، چه جایی بهتر از اینجا؟

اگر قصد سفر کردم، چه جایی بهتر از مشهد؟

فقیر بذل نگاه تو یا ولی الله

اسیر زلف سیاه تو یا ولی الله

به انتظار پناه تو یا ولی الله

نشسته بر سر راه تو یا ولی الله

کوهی شبیه عمۀ ما استوار نیست

مانند این عقیله کسی باوقار نیست

جدش نبی بود پدرش شاه اولی است

آیینه‌دار فاطمه بی اعتبار نیست