شد آسمان ز رفعت تو زیر خاک‌ها عشق تو شد ورای تمام ملاک‌ها

من از مقام نوکری تو کسی شدم! گرچه شدست نام من از بی پلاک‌ها

حالا که تیره‌روزم و قلبم مکدر است

شب‌های من از اشک غم تو منور است

تا بوده، روزی‌ام در این خانه بوده است

تا هست دیدۀ من از این روضه‌ها تر است

پیراهن سیاه تو دارم به تن حسین

روحی دمیده در تنم این پیرهن، حسین

با اشک و روضه شیر به من داده مادرم

تربت گذاشته پدرم در دهن، حسین

تا که خون در رگ است و جان به تنم

به عزیزت قسم که سینه زنم

آنکه از گاهواره تا مردن

دیده‌اش از غمت تر است، منم

یک روز در عزای خودت می‌کشی مرا

در اوج روضه‌های خودت می‌کشی مرا

یک روزِ سرخ، مثل غروب محرمی

آقا خودت برای خودت می‌کشی مرا