سرودم از غم دستی که هرگز...

شکوه ماتم دستی که هرگز...

خدا قسمت کند بر شانۀ من

بماند پرچم دستی که هرگز...

رها مانده است بر شن‌ها چه دستی!

جدا از پیکر سقا، چه دستی!

عموی ماه! بعد از دست‌‌هایت

بگیرد دست بابا را چه دستی؟

من و یک درد، یک اندوه رایج

و بیم روز اعلام نتایج

بدون دست‌‌های مهربانت

چه خواهم کرد، یا باب‌الحوائج؟

به دل شور محرم داشت باران

هزاران قطره ماتم داشت باران

خودم دیدم، میان دسته آن شب

به روی شانه پرچم داشت باران

اگر هر چشم تر می‌‌سوخت، می‌‌شد

دل از این بیشتر می‌‌سوخت، می‌‌شد

به حال غنچه‌‌های تشنۀ باغ

دل باران اگر می‌‌سوخت، می‌‌شد

رسید و بی خبر بارید باران هزاران چشم تر بارید باران

شب دلتنگی من یادتان هست؟ از آن هم بیشتر بارید باران

رسید و خیس آبم کرد باران دچار التهابم کرد باران همین که شانه خالی کردم از اشک دوباره انتخابم کرد باران

غم از جنس محرم داشت باران هزاران قطره ماتم داشت باران

میان دستۀ زنجیرزن‌ها به روی شانه پرچم داشت باران

هزاران چشم اشک آلود، باران دوتا دست و تن یک رود، باران

همین دیشب میان هیئت ما یکی از سینه زن‌ها بود باران

دوباره پرپر یک دشت لاله به روی نی سر یک دشت لاله

من و باران، من و مشتی دوبیتی من و چشم تر یک دشت ل ا ل ه

نگاهی تر، دلی غمدیده دارد دو دسته اشک‌های چیده دارد

ردیفش گرچه باران است، اما دوبیتی هم لب خشکیده دارد  

دلم رود است و دریا چشم‌هایم فدای دست سقا چشم‌هایم

هزاران قطره باران می‌فرستم برای خیمه‌ها با چشم‌هایم