همیشه با خود فکر می‌کنم که اگر روزی کتابی در زمینه اشعار امام حسن علیه‌السلام جمع کنم، یک فصل را به اشعاری اختصاص دهم که مدایح، مراثی، مناقب و مصائب این دو گوشواره عرش، این دو امام همام و این دو برادر را که جان دو عالم به قربانشان، کنار هم آورده‌اند؛ مثل تک‌بیتی که پس از این می‌آید.

امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در دوران حیات رسول اکرم در سنین کودکی بودند اما رفتار جدشان با ایشان نه مانند سایر کودکان بلکه همچون پدرشان امام علی (ع) که در نظر پیامبر (ص) دارای خصوصیات متمایزی بود، حکیمانه نقل شده است.