در سیره سیاسی ائمه اطهار (ع)، جنگ و صلح معنای دیگری دارد و بر مبنای فرصت عدل است. گاهی توسعه فرصت عدل با جنگ تحقق پیدا نمی‌کرد و با صلح تحقق می‌یافت.

امام با حالت مجروح و به‌هم‌ریختگی سپاه باز زیر بار صلح نرفتند و به مردم تأکید کردند معاویه پیشنهاد صلحی را داده که خیری در آن نیست و از مردم کوفه خواستند برای جنگ با معاویه بپا خیزند.

صلح تاریخی امام حسن مجتبی (ع) اسرار مهمی از گرایش‌های اعتقادی و فکری مردم آن دوران را مشخص می‌کند؛ مردمی که بر اثر حیله‌ها و فریبکاری‌های معاویه، ایمان خود را با باورهای دنیایی هم‌تراز کرده و بلکه باختند تا درنهایت امام خود را تنها گذاشتند.

امام دوم شیعیان، امام حسن (ع)، در سال دوم هجرت متولد شدند یا سال سوم؟ آیا روایات مربوط به نام‌گذاری ایشان و این‌که امیرالمومنین علی (ع) نام دیگری جز «حسن» برای ایشان برگزیده بود صحیح است؟ این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگری درباره اقدامات این امام بزرگوار تا پیش از رسیدن ایشان به مقام امامت در گفت‌وگویی به مناسبت میلاد امام حسن مجتبی (ع)، با جناب آقای دکتر محمدجواد یاوری، متخصص تاریخ تشیع و استاد حوزه و دانشگاه، به بحث گذاشته شده است.

جواد سلیمانی، استاد تاریخ اسلام در میزگرد «مذاکره با دشمن در سیره اهل‌بیت (ع)» از تاثیر صلح امام حسن (ع) بر اثرگذاری خون سیدالشهدا (ع) و بقای اسلام سخن گفت.