قلم ساده و در عین حال عالمانه و شیوا از اختصاصات کتاب «زندگانی امام حسین (ع)» اثر آیت‌الله سید هاشم رسولی محلاتی است که از دوران کودکی تا پایان عمر امام حسین (ع) را به تفصیل بیان نموده است.

حجاج از ابتدای حرکت امام از مکه تا کربلا همراه و هم رکاب ایشان بود. برای همراهی با سیدالشهدا هم به مکه رفت و از مکه تا کربلا همره و موذن مولایش بود

قیس برای سومین بار به‌عنوان سفیر امام حسین (ع) میان مکه و کوفه انتخاب شد. او در این مأموریت حامل نامه‌ای بود که سیدالشهدا (ع) خطاب به سران کوفه نوشتند

جلد اول این کتاب به بیان تاریخ دوران امامت امام حسین (ع) و پیشامدهای مربوط به باقیمانده خاندان پیامبر (ص) پس از شهادت امام تا بازگشت مجدد کاروان حسینی به مدینه اختصاص دارد.

امام پس از ملاقات با نمایندگان مردم کوفه و استماع درخواست آنان برای پذیرفتن رهبری مبارزه علیه یزید، پسر عموی خود جناب «مسلم بن عقیل» را به عنوان نماینده و نخستین فرستاده خود به همراه «قیس بن مسهر صیداوی» و «عبدالرحمن ارحبی» به کوفه اعزام کردند.

آنچه در رویداد کربلا و عاشورا گذشت مـجموعه‌ای گـرانقدر در شـناخت راه‌ها و انتخاب‌هاست و آنچه مسلم بن عـقیل (ع) در حـساس‌تـرین زمان و مکان برگزید، نمونه‌ای والا در انتخاب‌گری اخلاق‌مدارانه در مدرسۀ حسینی است .

اولین نامه کوفیان در دهم رمضان سال 60 هجری به محضر سیدالشهدا (ع) رسید. نامه ای که توسط سران کوفه به سرپرستی «سلیمان بن صرد خزاعی» نگاشته شده بود.

حضرت زکریا خطاب به باری‌تعالی عرض کرد: خدایا! هر وقت نام آن چهار نفر را می‌برم غم و اندوه من برطرف می‌شود، ولی زمانی که نام حسین را می‌برم، چشمانم اشک‌بار می‌شود و نفسم به شماره می‌افتد. دلیل این امر چیست؟ و خداوند در پاسخ داستان شهادت امام حسین (ع) را برای زکریا شرح داد.

«اسلم بن عمرو» در جریان ورود مسلمانان به ایران به اسارت گرفته و به کوفه برده شد. پس از شهادت امام حسن (ع)، توسط سیدالشهدا (ع) خریداری و سپس آزاد شد و به فرزند بزرگوارشان امام سجاد (ع) بخشیده شد.

امام حسین (ع) خطاب به بشر فرمودند: بیعتم را از تو برداشتم، بر و برای رهایی فرزندت تلاش کن. اما بشیر نپذیرفت و در پاسخ به امام عرض کرد: سزاوار است که درندگان بیابان مرا زنده زنده بدرند، اگر شما را رها کنم و آسوده‌خاطر باز گردم.