سیدعلی شجاعی؛ نویسنده آیینی معتقد است که ادبیات عاشورایی کودک و نوجوان از مصادیق ادبیات آئینی است که به دلیل نوپا بودن هنوز راه و روش روشنی در پرداختن به آن تبیین نشده است.

در نگاه نخست شاید چنین تصور شود که برخی از مقاطع عاشورا به ویژه صحنه های غمبار و مصیبت بار آن در بازنمایی داستانی و ادبی برای کودک و نوجوان چندان مناسب نباشند اما باید گفت که تکنیک و هنر نویسنده می‌تواند شیوه روایتی را بیافریند که این وقایع را نیز برای این گروه سنی شنیدنی کند.

از آنجا که اغلب آثار منثور در باب عاشورا تاریخ‌نگاری و مستند بر مقاتل است لذا بروز هر نوع خلاقیت از جمله متوسل شدن به صور خیال در بدو امر با واکنش های تندی مواجه می شود، در حالیکه اگر به کار بردن این امور در ادبیات عاشورایی، وهن به واقعه و ساحت امام معصوم (ع) نباشد، اتفاقاً کارگشاست.

اشعار عاشورایی برگرفته از مکتب انسان‌ساز عاشورا بوده و شعرای آئینی با شناخت و درک صحیح از فلسفه قیام عاشورا با طبع لطیف و شور مذهبی خویش  به آفرینش ارزش‌ها در قالب ادبی می‌پردازند.

بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای غربی با درک و پرداختی درست، موفق شدند تا از داستان‌های غیرواقعی و تخیلی، آثاری  مورد پسند مخاطب بین‌المللی خلق نمایند؛ ما با واقعیتی بزرگ تاریخی به نام عاشورا روبرو هستیم که به شرط پرداختی درست، می‌تواند جهانی شود

اغلب آثار عاشورایی ویژه کودک و نوجوان، مقتل‌نویسی هستند و این در حالی است که مخاطب هدف اینگونه آثار غالباً اشراف و تسلطی بر مقاطع تاریخی پیش از عاشورا ندارد و در مواجهه با این قشر باید به تبیین ریشه‌ای و اصولی‌تر وقایع در آثار ادبی پرداخت که در نهایت منجر به واقعه عظیم عاشورا می‌شود.

کمتر کسی حاج غلامرضا را به طرز رسمی و شناسنامه ای می‌شناسد. از نظر هیأتی ها او شاعر و مدّاح اهل بیت است. شاعری دل‌سوخته ومد ّاحی مردمی امّا فرهیخته. به عبارت دیگر پیش از آن که شاعر یا مداح اهل بیت باشد، نغمه پرداز شیفتگی‌ها و دلدادگی‌های خویش است به ساحت مقد ّس اهل بیت(ع)

ما متأسفانه مباحث صرف تاریخی، و نه فلسفه تاریخی، را غلبه داده‌ایم؛ تنها به ذکر وقایع و آن چه که گذشته است می‌پردازیم و حتی به تحلیل بنیادین مفاهیم اساسی عاشورا و مربوط به سید الشهدا نمی‌پردازیم.

ادبیات عاشورایی در حوزه شعر و داستان از گذشته‌ تاکنون با فراز و فرودهایی روبرو بوده است که از آن جمله می‌توان به غنای ادبیات آئینی در حوزه شعر و سیر نه چندان مناسب ادبیات داستانی در این حوزه یاد کرد.