به گزارش کرب و بلا، شخصیت حضرت زهرا (س) در کنار مقام دختر رسول خدا، همسر ولی خدا و مادر ائمه هدی (ع) فی‌نفسه دارای چنان عظمتی است که با وجود گذشت قرن‌ها از زمان حیات ایشان و ظهور مکاتب مختلف فکری که سعی در معرفی آن بانوی بزرگوار داشتند و تلاش اندیشمندان و پژوهشگران که عمری را صرف درک و شناخت این شخصیت بی‌نظیر تاریخ اسلام نمودند اما بسیاری از ابعاد این شخصیت الهی همچنان ناشناخته مانده است.
با این وجود تقرب جستن به مقام معصومین به‌ویژه فاطمه زهرا (س) و الگوپذیری از سیره و شیوه عملی ایشان شاید راهی برای شناخت آن حضرات باشد. موضوعی که «سید حمید خویی» پژوهشگر علوم دینی و مدرس دانشگاه در گفتگویی بدان اشاره نمود و بخش‌هایی از سیره رفتاری حضرت به عنوان الگوی زنان و مردان مسلمان را تبیین نمود.
وی در بخشی از سخنان خود با تأکید بر اهمیت اولویت شناسی در زندگی اظهار داشت: یکی از نقش‌‌آفرینی‌های دین در زندگی تعریف درست اولویت‌ها است. امری که تأثیر بسیاری در سرنوشت انسان دارد. در عاشورای سال 61 هجری این‌طور نبود که فقط 72 نفر یاران امام حسین (ع)، ایشان را دوست داشته باشند، نه خیلی‌ها امام حسین (ع) را دوست داشتند، حتی عمر ابن سعد هم امام حسین (ع) را دوست داشت اما تفاوت آن 72 نفر با بقیه در تعریف اولویت‌ها بود. برای آن 72 نفر نصرت خدا، نصرت دین خدا و نصرت امام زمان (عج) اولویت شماره یک بود و برای بقیه اولویت چیز دیگری بود لذا فقط این 72 نفر به فوز عظیم رسیدند.
به گفته این پژوهشگر معارف دینی، بعد از رحلت پیغمبر خدا (ص) اولویت مطلق برای فاطمه زهرا (س) نصرت دین خدا و نصرت ولی خدا بود. هرگز نباید گمان کرد آنچه فاطمه (س) در مدینه انجام داد، دفاع از علی (ع) به عنوان همسر بود. من عمیق اعتقاد دارم که اگر امیرالمؤمنین (ع) همسر فاطمه زهرا (س) نبود، عیناً فاطمه (س) همانی می‌کرد که کرد و همانی می‌گفت که گفت. برای فاطمه زهرا (س) امام علی(ع) امام زمان بود و او باید از امام زمانش دفاع می‌کرد به هر قیمتی شده و به هر هزینه‌ای که باید می‌داد.
نقش فاطمه (س) در تربیت فرزندان یکی دیگر از جنبه‌های زندگی فاطمه (س) است که خویی در تشریح این موضوع اظهار داشت: یکی از جنبه‌های الگوپذیری از زندگی حضرت زهرا (س) نقشی است که ایشان به عنوان همسر در زندگی امیرالمؤمنین (ع) و مادر در پرورش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) ایفا کردند.
توصیف عظمت فاطمه زهرا (س) در زیارت اربعین
این مدرس دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود به تبیین کارکرد تربیتی حضرت فاطمه (س) پرداخت و اظهار داشت: این فراز از زیارت اربعین که می‌فرماید «أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ نُوراً فِی الْأَصْلَابِ الشَّامِخَه و الارحام المطهره» بسیار جای توجه و تامل دارد هر چیزی در عظمت ابی‌عبدالله (ع) می‌بینیم باید این عظمت را حاصل پرورش فاطمه زهرا (س) ببینیم. هر چیزی در عظمت و شخصیت امام حسن (ع) فرزند اول خانواده می‌بینیم از ایشان بود. برای علی (ع)، فاطمه (س) عیناً همانی بود که خداوند در قرآن می‌فرمایند و «من آیاته أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا» یعنی و از نشانه‌های حضرت پروردگار این است که برای شما از جنس خود شما همسرانی آفریده است که «لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا» یعنی با همسرانتان به آرامش اصیل حقیقی پایدار واقعی برسید «وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّهً وَرَحْمَهً» و خداوند بین شما مودت و رحمت قرار داد. مودت محبتی است که بروز و ظهوری عینی پیدا می‌کند. فاطمه (س) عیناً همانی بود که خدا در این آیه ترسیم می‌کند.
