کرب و بلا: از زمان آغاز حرکت امام حسین (ع) به سمت کربلا، افراد و گروه‌های متعددی در صدد منصرف کردن امام و همچنین گروه‌هایی به قصد یاری‌کردن ایشان برآمدند. در میان کسانی که نیت یاری امام را داشتند، علاوه بر یاران و دوستداران ایشان، گروه‌هایی از جنیان و فرشتگان نیز به محضر حضرت آمدند و تقاضای یاری ایشان را داشتند.
امام صادق (ع) در روایتی با اشاره به این واقعه چنین فرمودند: هنگامی که امام حسین (ع) از مدینه و بنا بر نقل سید بن طاووس از مکه خارج شدند، گروه‌هایی از فرشتگان سلاح به دست آمدند؛ سلام دادند و عرض کردند: ای حجت الهی! در موارد بسیاری خدا به وسیله ما جد تو را یاری کرده و اکنون ما را به یاری تو فرستاده است.
امام فرمود: وعده‌گاه ما با شما همان مکانی است که در آنجا شهید خواهم شد و آن «کربلا» است. وقتی که به آنجا وارد شدم، بیایید. گفتند: ای حجت خدا! ما امر تو را اطاعت می‌کنیم... امام فرمودند: هیچ خطری مرا تهدید نمی‌کند تا به آن مکان (کربلا) برسیم.
پس از آن، گروه‌هایی از مسلمانان جن آمدند و گفتند: ای مولای ما! ما شیعیان و یاوران تو هستیم. هر دستوری بدهی، اطاعت خواهیم کرد، اگر دستور بدهی، تمام دشمنانت را خواهیم کشت و تو در اینجا بمان.
سیدالشهدا (ع) برای آنان دعا کرده و فرمودند: آیا کتاب خدا را که بر جدم رسول خدا نازل شده، نخوانده‌اید؟ آنجا که می‌فرماید: «أَیْنَما تَکُونُوا یُدْرِکْکُمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ کُنْتُمْ فی بُرُوجٍ مُشَیَّدَهٍ»2 هر جا باشید، مرگ شما را در می‌یابد، هر چند در برج‌های محکم باشید و در آیه دیگر فرموده است: «لَبَرَزَ الَّذینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلى مَضاجِعِهِم»3 آن‌هایی که کشته شدن بر آنان مقرر شده، قطعاً به سوی آرامگاه‌های خود خواهند آمد.
اگر من اینجا بمانم، این مردم به چه وسیله‌ای امتحان بشوند؟ و چه کسی در جایگاه من در کربلا بخوابد؟ در حالی که خدا آنجا را در روز «دحو الارض» برای من انتخاب کرده و آن مکان را پناهگاه شیعیان ما قرار داده است؛ و قبر من در دنیا و آخرت برای شیعیان، مایه امنیت خواهد بود: اما شما روز شنبه که عاشورا است، آنجا حاضر شوید، در آخر آن روز کشته می‌شوم و سرم برای یزید ـ لَعَنَهُ اللهُ ـ برده می‌شود.
جن‌ها گفتند: ای حبیب خدا و فرزند حبیبش! به خدا سوگند! اگر نبود که اطاعت امر تو واجب است و مخالفت با دستور تو جایز نیست، تمام دشمنان تو را پیش از آن‌که به تو برسند، می‌کشتیم.
امام حسین (ع) فرمودند: به خدا سوگند! ما بر کشتن آنها تواناتر از شما هستیم؛ ولی به فرموده خداوند باید کسانی که هلاک می‌شوند، از روی اتمام‌حجت باشد و کسانی که زنده می‌شوند و هدایت می‌یابند، از روی دلیل روشن باشد.4
________________________________________________________
پی‌نوشت‌ها:
1- نساء/ 78.
2- آل‌عمران/ 154.
3- انفال/ 42.
4- بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج44، ص300 ـ 301؛ موسوعه کلمات الامام الحسین (ع)، ص300 ـ 301؛ اللهوف سید بن طاووس، ص66 ـ 69. البته لهوف این قضیه را مربوط به هنگام خروج از مکه دانسته است.
