کرب و بلا: از جمله کسانی که از جانب مردم کوفه نامه‌هایی را به امام حسین (ع) که آن زمان در مکه حضور داشتند رساندند، هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی بودند که به محض رؤیت نامه ایشان توسط امام حسین (ع)، ایشان نامه ای را به شرح زیر مرقوم فرموده و آن را تسلیم پسرعم خود مسلم بن عقیل کردند تا به جانب کوفه گسیل شود:
به نام خداوند بخشنده مهربان
از حسین بن علی به جمع مؤمنان و مسلمانان.
اما بعد، هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی با نامه‌های شما پیش من آمدند و همه آن چه را که حکایت کرده بودید و گفته بودید، دانستم. گفته بیشترتان این بود که امام نداریم، بیا شاید به سبب تو خدا ما را بر حق و هدایت همدل کند. اینک من، برادر و پسر عمو و معتمد و اهل خاندانم (مسلم بن عقیل) را سوی شما فرستادم و به او گفتم از حال و کار و رأی شما به من بنویسد، اگر نوشت که رأی جماعت و اهل فضیلت و خرد چنان است که فرستادگانتان به من گفته‌اند و در نامه‌هایتان خوانده‌ام به زودی پیش شما می‌آیم، ان شاءالله؛ به جان خودم سوگند؛ امام جز آن نیست که به کتاب خدا عمل کند و انصاف پیش گیرد و مجری حق باشد و خویشتن را خاص خدا کند والسلام.(طبری، محمد بن جریر، تاریخ‌الامم و الملوک (تاریخ طبری))
مسلم در نیمه ماه رمضان مخفیانه به قصد عزیمت به کوفه از مکه خارج شد و پنجم شوال خود را به کوفه رسانید و در بدو ورود در خانه مختار ابوعبید ثقفی اقامت گزید. (مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، ج3، ص54) و شیعیان کوفه که از ورود نماینده امام شهر خود، با خبر شدند، پس برای بیعت نزد او شتافتند که نقل شده هجده هزار نفر از مردم کوفه با او بیعت کردند و از این رو مسلم نامه‌ای را توسط «عابس بن ابی شبیب شاکری» به سوی امام حسین (ع) فرستاد و در آن یادآور شد که «هجده هزار نفر با من بیعت کرده‌اند. چون نامه‌ام به شما رسید، در آمدن، شتاب کنید.» (الاخبار الطوال، محمد دینوری، ص 243).
اما انتصاب عبیدالله بن زیاد به امارت کوفه به جای نعمان بن بشیر از سوی یزید آن هم به سبب نامه های برخی از رجال کوفه که از حضور مسلم در کوفه بیمناک بودند موجب شد که با آمدن عبیدالله بن زیاد باه کوفه و هراس و واهمه ای که او به دل کوفیان انداخته بود و همه آنهایی را که با مسلم همراه شوند را تهدید به مرگ فجیع کرده بود، کم کم فوج جمعیت از اطراف مسلم پراکنده شوند و در نهایت و پس از مدتها زندگی مخفیانه مسلم در خانه هانی و پناه بردنش به خانه زنی محب خاندان علی (ع) به نام طوعه توسطه پسر همان زن یعنی بلال مخفیگاه او به عمال والی کوفه گزارش شود که در نهایت او را در روز نهم ماه ذی‌الحجه (روز عرفه) سال 60 هجری به شهادت رساندند.
