به گزارش کرب و بلا، براساس شواهد تاریخی دفن سر مطهر در کربلا قطعاً به دست مبارک امام سجاد (ع) انجام شد و ورود ایشان به همراه سرهای مطهر شهدا به کربلا نیز فقط در بیستم صفر سال 61 بود.
در هیچ یک از نقل‌های موجود از سوی مورخان شیعه و حتی سنی به این امر اشاره نشده است که سرهای مطهر مخصوصاً سر مطهر امام حسین (ع) به وسیله کسی غیر از امام سجاد (ع) دفن شده باشد و همچنین ذکر این نکته که امام سجاد (ع) در غیر بیستم صفر سال 61 برای تدفین سرها وارد کربلا نشده نیز متقن است.
حجت‌الاسلام و المسلمین رمضان محمدی؛ مدیر گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با اشاره به دلایل تاریخی اربعین حسینی گفت: پس از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین (ع) و یاران ایشان جمعی از یاران امام حسین (ع) در روز یازدهم محرم حضرت زینب (س) و جمعی از اهل بیت به دشت کربلا بازگشتند تا پیکرهای شهدا آورد جانباختگان را به خاک بسپارند.
وی افزود: پس از این واقعه ایشان و جمعی از خاندان اهل بیت را به عنوان اسیر نزد عبیدالله بن زیاد ملعون برده و سپس به شام اعزام شدند و پس از 10 روز و یک هفته‌ای که در شام سپری کردند دوباره به کربلا بازگشتند که البته در مدت زمان اسارت اهل بیت اختلاف بین علما وجود دارد و برخی عقیده دارند که این مدت یک ماه به طول انجامیده و فرصتی برای اهل بیت وجود نداشته است تا دوباره به سرزمین کربلا بازگردند.اما طبق اسناد تاریخی واقعیت این است که حداکثر بین 10 تا 12 روز خاندان اهل بیت پس از واقعه عاشورا در راه بودند و پس از بازگشت، اربعین حسینی واقع شده است.
وی تصریح کرد: شهید مرتضی مطهری کتابی این خصوص و اثبات تاریخی اربعین حسین دارند که در آن اسنادی که ارائه می شود حاکی از آن است که واقعه اربعین در همان چهلمین روز شهادت اباعبدالله الحسین (ع) اتفاق افتاده و اربعین دوم که برخی از مورخین عقیده دارند که در سال بعد از واقعه عاشورا اتفاق افتاده، فاقد اعتبار است.
اما محمد حسین رجبی دوانی؛ مورخ و پژوهشگر برجسته تاریخ اسلام با اشاره به فلسفه اربعین حسینی (ع) به عنوان جزئی از تمدن و تاریخ اسلامی، گفت: تاریخچه تمدن عظیم اسلامی از چنان عظمت و جلوه ای برخوردار است که تمام تمدن‌های غربی و کفر گذشته را در خود ذوب کرده است.
وی افزود: اربعین حسینی نیز به عنوان جزئی از تاریخ بزرگ اسلام نمادی از خداجویی، حق‌طلبی، تقرب به سوی بارگاه الهی، پذیرش سختی‌ها و رنج ها برای دست یافتن آرمان های بزرگ اسلامی است و بستری برای حمایت از مظلومان جهان فراهم می‌کند که در راستای تمدن نوین اسلامی همگان را مقهور عظمت خودکرده است.
رجبی دوانی در پایان تصریح کرد: از دیدگاه بسیاری از صاحب‌نظران و مورخان شیعه و اهل سنت، مبنای تاریخی چنین بزرگداشتی، ورود اهل بیت به کربلا در نخستین اربعین حسینی (سال 61 هجری) و دفن سرهای مطهر شهیدان بویژه سر مقدس امام حسین (ع در کنار پیکرهای مطهر آنهاست که البته جمعی اندک از مورخان و صاحب نظران نیز بر این عقیده‌اند که نظریه یاد شده از اعتبار تاریخی لازم برخوردار نیست، بلکه مبنای بزرگداشت این روز ورود جابر بن عبدالله انصاری و عطیه به کربلاست. به هر حال براساس یکی از این منابع یعنی «لهوف» به نظر می‌رسد جریان ورود اهل بیت امام حسین (ع) به کربلا در این روز بیان شده است.
