به گزارش کرب و بلا، اسماعیل امینی؛ شاعر و پژوهشگر شعر و ادبیات آئینی با حضور در بیست و یکمین برنامه «محرم در شعر و ادب فارسی» به موضوع سروده‌ای عاشورایی از حسین اسرافیلی پرداخت.
وی گفت: حسین اسرافیلی علاوه بر اینکه در شعر حماسی، عرفانی و حتی تغزلی از سرآمدان است در حوزه شعر عاشورایی نیز آثاری به غایت خاقانه و زیبا دارد که مجموعه آن در کتاب «شرحه شرحه آتش» گردآوری شده است.
امینی تصریح کرد: او در این حوزه آن‌چنان بدیع و خلاق به سرایش اشعاری همت گماشته است که به این واسطه باید او را از جمه شخصیت‌های شناخته شده و صاحب کسوت در این زمینه به حساب آورد و اشراف او به زبان فارسی و هم ترکی موجب شده است که در حوزه شعر عاشورایی به هر دو زبان از او اشعاری در اختیار داشته باشیم.
این شاعر و پژوهشگر ادبیات آئینی گفت: این شاعر اگرچه برخلاف رسم زمانه چندان اهل عرضه آثار خود نیست اما برای کسانی که اهل سخن، نکته‌سنج و سخن‌شناس هستند، شخصیتی شناخته شده است و یکی از خدماتی که وی در سالیان دهه 60 و 70 داشته این بوده است که تعداد زیادی شاعران جوان را پرورش داده و برای آن‌ها معلمی کرده است که بسیاری از آن‌ها خود از شاعران صاحب‌نام هستند.
وی در ادامه این برنامه بخشی از منظومه عاشورایی حسین اسرافیلی را به شرح زیر خواند و پیش از آن گفت که این ابیات اشارات و تلمیحاتی به مثنوی معنوی مولانا دارد:
گفت با یاران خود کای همرهان
ای شما یاران من در کاروان
عرصه عشق است این صحرا و دشت
تیر از حلقوم من خواهد گذشت
چون برآید صبح از چشم افق
عشق خواهد کرد میدان را غرق
کربلا در فصل سرخ برگ‌ریز
می‌شود از خون مردان موج‌خیز
زخم خواهد بود و شوق بالمان
تیغ خواهد کرد استقبالمان
هر کسی شایسته این درد نیست
عشقبازی کار هر ولگرد نیست
درد باید سینه سوز و جانگداز
تا شود بر وصل جانان چاره‌ساز
هر که سوزش نیست از عشق و جنون
پا نهد زین حلقه آتش برون
باز گیرد راه خود در نیمه شب
ماندن اینجا عشق را دارد طلب
دمدم این نای از دم‌های اوست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
