سرودن شعر برای برخی امام‌زادگان در ادبیات سابقه زیادی ندارد. یکی از آن امام‌زادگان، امام‌زاده عظیم‌الشأن حضرت سید محمد علیه‌السلام است که در سامرا مدفونند. این امام‌زاده، فرزند امام دهم، حضرت علی‌بن‌محمد الهادی علیه‌السلام است و در روا کردن حوائج بسیار مجرب و مشهور است (همین جا دعا کنیم: خدا به حق ایشان فرج برادرزاده‌شان حضرت صاحب عجل الله تعالی فرجه الشریف را برساند). برای اطلاع بیش‌تر در این باب به «مفاتیح‌الجنان» رجوع کنید.
خلاصه در این مقوله کم شعر، دو اثر از دو شاعر هم‌روزگارمان به بهانه سالروز رحلت ایشان یعنی در 29 جمادی‌الآخره از نظر می‌گذرانیم.
- سید رضا مؤید در قالب ترجیع‌بند
- علی‌اصغر مؤمن‌نیا «زلال» در قالب غزل
شعر «مؤید»، سه بند است که به نقل یک بندش بسنده می‌شود. کامل آن در «باران نور» چاپ شده و شعر «زلال» در «دو آفتاب و دو ماه» قابل رؤیت است.
نکته‌ای در پس پرده شعر جناب «زلال» هست که نقلش خالی از لطف نیست: این شاعر کم‌آشنای هم‌روزگان در زیارت حضرت امام‌زاده سید محمد (ع)، برای حاجتی، سرودن شعری را نذر میکند که پس از بازگشت، به زودی و در عین ناباوری، به مطلوب خود، نائل می‌شود. از این رو با سرودن ابیاتی، به عرض ارادت و ادای نذر میپردازد. نسخهای از شعر را با خط خوشِ یکی از دوستان، آماده میکند و در سفر بعد، در آن مکان نورانی قرار میدهد.
اینک شعر این دو بزرگوار:
ای علی خوی و ای محمد نام!
به حضور مقدس تو سلام!
زهد تو نقش سینه تاریخ
فضل تو تاج تارک ایام
نور قلب علی و زهرایی
بر رضا و جواد، دلآرام
از امامان ودیعه‌ها داری
که شُکوه تو مانده در اسلام
ای به عزت عزیز چار علی!
وی به نسبت مخاطب سه امام!
دردها را دوا کنی به نگاه
سینه‌ها را صفا دهی به کلام
در دریای افتخار و شرف
اختر آسمان خون و قیام
ز تو من خواهش کرم دارم
که کریمی و یادگار کرام
با ولای تو من پناه برم
در بر ذوالجلال و الاکرام
وز عطای تو خوانم استغفار
مِن جمیعِ الذنوب و الآثام
دوری از سامرا و از حرمت
می‌رسد عطر سامرا به مشام
تربیت یافتی تو در دو حریم
گریه کردند در غمت دو امام
گر به مدح تو اکتفا کردم
به همین چند بیت و چند کلام
بیش از اینم نبود دسترسی
به مقام تو، ای بزرگْ‌مقام!
که به باب الحوائجی مَثَلی
سیدی! یا محمدبن‌علی!
نذر ادا شده
ای قلم! در خویش جاری کن مرا
بر وفای عهد، یاری کن مرا
آمده وقت ادای نذر من
مزرعه، دفتر؛ مضامین، بذر من
با وضوی اشک و غسلِ در سبو
«هر چه میخواهد دل تنگت، بگو»
السلام ای میر والا احتشام!
حضرت سید محمد! السلام!
ای محمد نام! اباجعفر لقب!
بر رسول و خاندانش، منتسب
از تبار حیدر و زهراستی
روشنای سامرایی، راستی
حُسن صورت، از حسن داری، ولی
حُسن سیرت، از حسین‌بن‌علی
ای گل بُستان زین‌العابدین!
وی به باغ علم باقر، خوشه چین!
رنگ صدق صادق و گفتار تو
عطر کظم کاظم و رفتار تو
ای علی موسی الرضا را پور راد!
وی جواد بن جواد بن جواد!
آفرین بر این همه پیوند پاک!
هم به هادی، هم به تو فرزند پاک!
بر تو زیبنده، سریر سروری
مثل عباسی، برای عسکری
شیعه باید با وضو خوانَد تو را
حضرت صاحب، عمو خوانَد تو را
خلق، در اوج کرامت داندَت
لایق شأن امامت داندَت
داده حق بر بارگاهت، امتیاز
قبله حاجاتی و باب نیاز
دوست، تنها نه، ز تو دردش دوا
بلکه دشمن هم شود، حاجت روا
از «زلال» فیض، جامی ده مرا
بار دیگر، قسمتم کن، سامرا
برای مشاهده مجموعه اشعار سید رضا مؤید اینجا را کلیک کنید. همچنین می‌توانید برای مشاهده بیش از 6500 شعر عاشورایی از بیش از 1100 شاعر به بخش اشعار سایت کرب‌وبلا مراجعه کنید.
