به گزارش کرب و بلا، آیت‌الله محمدهادی یوسفی غروی؛ تحلیلگر تاریخ اسلام با بیان اینکه معمولاً شرح زندگی حضرت زینب (س) بیشتر معطوف به وقایع عاشوراست و مقاطع دیگر زندگی آن بزرگوار اغلب مهجور واقع شده است، گفت: شخصی به نام «نحوی مازنی» که از قدمای نحویان کوفه است نقل می‌کند که ما همسایه امیرالمؤمنین (ع) بودیم که البته ایشان ابتدا به جهت شرکت در جنگ جمل از مدینه به بصره و بدون حضور خانواده آمدند اما بعد خانواده نیز از مدینه رهسپار کوفه شده و به ایشان ملحق شدند. در هر صورت با حضور ایشان در کوفه شاهد بودیم که زنان کوفی برای پرسش مسائل شرعی خود مرتب به خانه امام علی (ع) مراجعه می‌کنند  و بیشتر پاسخگوی این زنان، حضرت زینب (س) بود که این نشان از اشراف آن حضرت به مسائل طرح شده دارد و بحق باید ایشان را بانویی مجتهده و فقیهه نامید.

 

وی ادامه داد: به نقل از همین فرد، پس از شهادت حضرت علی (ع) خانواده مجدد از کوفه راهی مدینه می‌شود اما در طول اقامت ایشان در کوفه هیچ کس قد و قامت حضرت زینب (س) را از نزدیک مشاهده نکرد و این نشان از آن دارد که ایشان خیلی در انظار و مجامع اجتماعی حاضر نمی‌شدند.

 

آیت‌الله یوسفی غروی تصریح کرد: مظاهری از فصاحت و نخبگی از همان کودکی در حضرت زینب (س) مشهود بود چنانکه نقل از یکی از نقل کنندگان خطبه مشهور حضرت زهرا (س) تحت عنوان «خطبه فدکیه» حضرت زینب (س) بوده است در حالیکه ایشان آن زمان حدود 5 سال بیشتر سن نداشتند اما با این وجود کل متن خطبه را از حفظ بوده و ایراد کردند.

 

این تحلیلگر تاریخ اسلام افزود: اما در باب مسائل مشهور مرتبط با واقعه کربلا باید به این نکته اشاره کرد که تا مدت‌ها پس از آن فاجعه کسی اجازه نقل و افشاگری اصل ماجرا را نداشت و البته همه می‌دانیم که مدتها پیش از وقوع عاشورا، امام حسین (ع) موضع صریح و روشنی نسبت به بیعت با یزید داشتند و در هر صورت این واقعه رخ می دهد و پس از سلسله اتفاقاتی که همه نسبت به آن اشراف داریم و عزیمت کاروان اسرا که حضرت زینب (س) ایشان را راهبری می‌کرد، خاندان اهل بیت (ع) همچون مقطع پس از شهادت حضرت علی (ع)، اینبار پس از شهادت امام حسین (ع) رهسپار مدینه می‌شوند.

  

وی تأکید کرد: با وجود آنکه حضرت زینب (س) خیلی پیشتر در کوفه و شام عزم به رسوایی و افشاگری بنی امیه کرده بود اما در این زمان، وقتی شرایط را مساعد می‌بینند لذا برای تنویر بیشتر افکار عمومی دست به سلسله بازگویی‌ها و افشاگری‌ها در مورد واقعه کربلا می‌زنند تا آنجا که صبر حاکم مدینه لبریز شده و نامه ای به یزید فرستاده و از او کسب تکلیف می کند که یزید هم در جواب می گوید که زینب (س) را به مکانی دیگر تبعید کند و در نتیجه این بانوی بزرگوار به مصر  و شهری به نام فسطاط تبعید می‌شود که البته حاکم آن شهر هم به ظاهر از ورود ایشان استقبال گرمی به عمل آورده و حتی عقیله بنی‌هاشم را در خانه خود اسکان می دهد.

 

آیت الله یوسفی غروی ادامه داد: با وجود آنکه بنا بر نقل مشهور و برخی شواهد تاریخی مضجح حضرت زینب (س) در دمشق سوریه است اما نقلی تاریخی هم وجود دارد که بیان می‌دارد گویا آن حضرت پس از 9 ماه تبعید به فسطاط در همان شهر رحلت می‌کنند و همانجا هم به خاک سپرده می‌شوند که البته در این مسئله نیز شک و شبهه زیادی وجود دارد.