طلوع هلال ماه مبارک را بهانه قرار می‌دهیم و غزلی از مؤید خراسانی خطاب به پروردگار عزیز که گریزی هم به نام مبارک حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام دارد را مرور می‌کنیم.
جناب سید رضا مؤید که به نام خانوادگی خود، «مؤید» تخلص می‌کند، در سال 1321 ه.ش و در ارض اقدس مشهد به دنیا آمد. نفس گرم او، سوز و ساز او، شعر و شور او، در هیئات، محافل ادبی و کنگره‌ها جاری و ساری است. عطر صفای باطنش از لابه‌لای اشعارش استشمام می‌شود. با نم اشک سرودن و با قلم گریه نوشتن، به شعر درآوردن احادیث و روایات، آن هم در قوالب مختلف، خصیصه‌های او و شعر اوست و در یک کلام:
در ره آل علـی، عمـر «مؤیـد» طـی شد
شاهد زنده من، دفتر اشعـار من است
برخی آثارش عبارتند از:
1. گل‌های اشک 2. جلوه‌های رسالت 3. نغمه‌های ولایت 4. سفینه‌های نور
5. بهار بی‌خزان 6. منظومه عشق 7. باران نور 8. چکامه‌ی عشق.
کلید رحمت، عنوان غزلی مناجاتی از اوست اما پیش از نقل شعر چند یادآوری:
- ردیف انتخابی شاعر یعنی «بازآید»، خیلی مناسب درگاه توبه‌پذیر خداوند رحمان و رحیم است و می‌توان آن را یادآور این مصراع مشهور دانست: بازآ بازآ هر آن چه هستی بازآ... .
- «صوموا» در زبان عربی فعل امر و به معنی «روزه بگیرید» است. این کلمه در بیت چهارم اشاره به روایت مشهور «صوموا تصحّوا» دارد.
- ابیات 8 و 9 اشاره به دوران جنگ تحمیلی دارد.
- عاشورا و انتظار، این دو موضوع مهم تشیع، از کلیدواژه‌های همین غزل کوتاه است که در بیت 8 و 9 دیده می‌شود.
کلید رحمت
امیدوار تو کی ناامید بازآید؟
هر آن‌که سوی تو شد با نوید بازآید
ز آستانه عفو تو، ای خدای کریم!
مباد آن که گدا ناامید بازآید!
هلال ماه مبارک ندا دهد بر خلق
که ماه لطف خدای مجید بازآید
گناه‌کار پشیمان ز نغمه «صوموا»
به آستان خدای حمید بازآید
قبول توبه وحشی گواه این باشد
که از در تو شقی هم سعید بازآید
ز موج رحمت و باران مغفرت این جا
سیاه‌رویِ گنه، روسپید بازآید
کسی که قفل مهمات خورده بر کارش
ز رحمت تو بگیرد کلید، بازآید
حریم کرببلا قبله دل است و سلام
به شاهدی که از این ره شهید بازآید!
چه می‌شود که بر این ملت نشسته به سوگ
ز وصل مهدی موعود، عید بازآید
«مؤید» از همه کس دل بریده، وز همه جا
به سوی تو چو عطای تو دید، بازآید
برای مشاهده بیش از 6500 شعر عاشورایی از بیش از 1100 شاعر می توانید به بخش اشعار سایت کرب و بلا مراجعه کنید.
