یکی از مواردی که در تاریخ شیعه بسیار اهمیت دارد، بحث حرکت امام حسین (ع) از مدینه به سمت مکه و سپس حرکت از مکه به سمت کوفه است.

قیام امام حسین (ع) به عنوان نقطه عطفی در تاریخ شیعه و اسلام محسوب می شود. زیرا این حرکت باعث حفظ اسلام واقعی از انحرافات ایجاد شده در زمان بعد از رسول خدا (ص) شد.

امام حسین (ع) در زمان معاویه مانند برادر گرامیشان سکوت کردند و دست به شمشیر نبردند. (برای اطلاع بیشتر در این باره به مقالات امام حسین (ع) در زمان معاویه، تفاوت حکومت معاویه و یزید و چرا امام حسین(ع) در روزگار معاویه قیام نکرد؟  مراجعه کنید.)

زمانیکه که یزید به خلافت رسید، دستور داد که از امام حسین (ع) بیعت بگیرند و اگر بیعت نکرد، ایشان را به شهادت برسانند. برای همین امام حسین (ع) به زیارت قبر مطهر جدشان رسول خدا (ص) رفتند (نگاه کنید به: امام حسین (ع) کنار قبر پیامبر(ص)) و روز 28 رجب به سمت مکه حرکت کردند. (برای اطلاع بیشتر در این باره به مقالات حرکت امام حسین (ع) از مدینه به مکه، ترک مدینه به سمت مکه،  خروج امام حسین (ع) از مدینه و اقامت وی در مکه و حرکت «ابی‌عبدالله» (ع) به طرف مکه مراجعه کنید.) و سوم شعبان به مکه رسیدند و در این شهر مستقر شدند. (نگاه کنید به: اقامت امام حسین (ع) در مکه).

امام حسین (ع) در هشتم ذی حجه سال شصت هجری، به حج خود پایان دادند (نگاه کنید به: آیا امام حسین (ع) حجش را نیمه‌تمام گذاشت؟!) و به سمت کوفه حرکت کردند. همچنین در راه با اشخاص زیادی همچون فرزدق دیدار داشتند. (نگاه کنید به:  گفتگوی امام حسین (ع) با فرزدق در راه کوفه)