از «ذریح محاربی» منقول است که گفت: به حضرت امام «جعفر صادق» علیه‌السلام از قوم و
فرزندانم شکایت کردم چراکه هرگاه برایشان ثواب زیارت قبر حضرت امام «حسین» علیه‌السلام را نقل می‌کنم ، من را تکذیب می‌کنند و می‌گویند: تو دروغ می‌بندی بر امام جعفر (ع). حضرت (ع) فرمودند: ای ذریح! بگذار مردم به هر جا که می‌خواهند بروند.
والله که «حق تعالی»، به ملائکه مقربین و حاملان عرش خود مباهات می‌کند در مورد زائران حضرت امام حسین (ع) و آن‌ها که از راه‌های دور به زیارت آن حضرت می‌روند و می‌فرماید : آیا نمی‌بینید زیارت کنندگان قبر حسین بن علی (ع) را که آمده‌اند با نهایت شوق به سوی آن حضرت و به سوی «فاطمه زهرا» (س).
به عزت و جلال و عظمت خود سوگند می‌خورم که واجب گردانم برای ایشان کرامت خود را و ایشان را گرامی دارم و داخل گردانم ایشان را در بهشتی که مهیا کرده‌ام برای دوستان ، پیغمبران و رسولان خود.
ای ملائکه من! این‌ها زیارت کنندگان حسین (ع) اند که محبوب «محمد» صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم است که او پیغمبر و حبیب من است.
و هر که مرا دوست می‌دارد حبیب مرا دوست می‌دارد و هر که حبیب مرادوست می‌دارد محبوب او را دوست می‌دارد.
چون شخصی به عزم زیارت حضرت امام حسین (ع) از خانه خود بیرون آید ، به سوی کربلا،هفت‌صد ملک از بالای سر او و زیر پای او، از جانب راست و چپ و پیش رو و پشت سر او را مشایعت کنند تا زائر را به اهلش برسانند. پس چون زیارت کند آن حضرت را ندا کند او را منادی که: «گناهانت آمرزیده شد پس از سر گیر عمل را
هر که حبیب مرا یا محبوب او را دشمن می‌دارد، بر من لازم است که او را به بدترین عذاب‌های خود عذاب کنم و به آتش خود، او را بسوزانم، جهنم را جایگاه او گردانم و او را عذاب کنم که هیچ یک از عالمیان را عذاب نکرده باشم.1
مشایعت ملائک برای زائر کربلا
از حضرت امام جعفر صادق (ع) منقول است که: چون شخصی به عزم زیارت حضرت امام حسین (ع) از خانه خود بیرون آید ، به سوی کربلا،هفت‌صد ملک از بالای سر او و زیر پای او، از جانب راست و چپ و پیش رو و پشت سر او را مشایعت کنند تا زائر را به اهلش برسانند. پس چون زیارت کند آن حضرت را ندا کند او را منادی که: «گناهانت آمرزیده شد پس از سر گیر عمل را» پس با او برمی‌گردند آن ملائکه تا داخل خانه خود شود. پس به او می‌گویند که: «تو را به خدا سپردیم».
پس پیوسته به زیارت او می‌آیند تا روز مردن او و بعد از مرگ.
زیارت کربلا و ایمان
ابوجعفر خضرمی از حضرت امام محمد باقر (ع) روایت کرده است که:
قال: سمعت یقول محمد بن علی علیه‌السلام من ارادَ اَن یعلم انّه من اهل الجنّه فیعرفن حبّنا علی قلبه فان قبل فهو مؤمن و من کان لنا محبّا فلیس فلیرغب فی زیاره الحسین علیه‌السلام و فمن کان للحسین علیه‌السلام محبّا و زوارا ما یجب لنا اهل بیت و کان من اهل الجنّه و من لم یکن زوّرا کان ناقص الا یمان.2
هر کس که می‌خواهد بداند از اهل بهشت است یا نه به قلبش مراجعه کند، اگر قلب او محبت ما را قبول کرد، پس مؤمن است و کسی که محب ما بود؛ رغبت به زیارت قبر امام حسین (ع) دارد و محب و زوار امام حسین (ع) اهل بهشت است، اگر محب ما و امام حسین (ع) بود ولی زائر قبر آن حضرت نباشد؛ او ناقص الایمان است.
