اهل این‌خانواده و وارثان این کساء‌یمانی همه آشنا با کرامت و همه خاندان لطف و بخشش اند. اما اسم شما که به میان می‌آید، خودمان هم می‌دانیم؛ ته دل‌هایمان یک‌حس‌دیگری دارد. دشمنانتان هم می‌دانند که روی همین‌نقطه دست گذاشته اند. نام زیبایتان غوغا می‌کند.

نام شما که می‌آید نور امید در دل‌های ما روشن می‌شود. همان امیدی که خداوند فرمود از آن دل نبرید؛ همان رحمت همیشگی.

انگار جواد -علیه‌السلام- همان‌ محمدی -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- است که گنه‌کاران را می‌بخشد و همان‌علی ^(ع) که انگشترش را زکات می‌دهد و سراسر حسن ^(ع) است در طول زندگی‌اش. انگار جواد همان‌حسینی ^(ع) است که تمام عمرش را وقف خدا می‌کند و از فرزند‌ زهرا -سلام‌الله‌علیها- جز این انتظار نمی‌رود.

ما که روسیاهان این‌درگه ایم، ما یتیمان مهر و بخشش، چشممان به نقاوت بی‌حد و دستان پر‌عطوفت شماست.

روز تولد شما یک کوله‌بار بی‌توشگی و دستانی پر از گدایی هدیه آورده ایم.

محتاج تر از همه‌ی وقت‌های دیگر، نجاتمان دهید آقا جان و مارا در دریای جود خودتان غرق کنید.