.jpg)
از دویست، سیصد متر جلوتر حتما باید تابلو باشد. یک متر در یک متر یا بیشتر.
درست از ضریح فاطمه (س) تا ضریح ام‌البنین (س) یک خیابان بشود کاملا شبیه بین‌الحرمین.
عجب صفایی دارد عاشورا و علقمه خواندن این‌جا.
عاشورا مقابل ضریح ام‌البنین (س) و علقمه روبه‌روی مزار زهرا (س) خوانده شود. بعد یک سقاخانه لازم دارد، خیلی بزرگ؛ بالاخره این آب هم باید یک جور از خجالت عباس (ع) درآید دیگر.
گلدسته‌های حرم مادرش بزرگ باشد، اصلا نجف را تداعی کند.
کاشی‌های حرم زهرا (س) که همه یا حسن بود، این‌جا یا اباالفضل حک شود، چه غوغایی بکند این زیباترین نام تاریخ، این نام که بر در و دیوار بخورد خشت خشت حرم مادر نورانی می‌شود.
فکرش را بکن هم‌چنین روزی باشد، برای عرض تسلیت از باب عبدالله (ع) داخل صحن عثمان (ع) شوی درست مقابل ورودی جعفر (ع) بایستی و به مادر عباس (ع) سلام دهی!
السلام‌علیکِ یا زوجه وصی رسول‌الله، السلام علیکِ یا عزیزه الزهراء
السلام علیک یا اُمَّ البُدور‌السَّواطع یا فاطمه بنت حِزام الکِلابیه المُکَنّاه ام‌البنین و رحمت الله و برکاته
اُشهِد الله و رسولَه اَنَّکِ جاهدتِ فی سبیل الله اذ ضحیّتِ باولادک دون‌الحسین ابنِ بنتِ رسولِ الله... .[1]
