امام سجاد علیه‌السلام در سخنان گهر بار خویش، سفارش زیادی به زیارت امام حسین علیه‌السلام داشت. ایشان بعد از بازگشت به مدینه در بیرون شهر خیمه‌ای بر پا کرد و چندین سال در آن اقامت گزید تا ملاقاتی با دشمنان عترت نداشته باشد. حضرت پیوسته در طول این مدت به قصد زیارت پدر و جد خویش به عراق می‌آمد، ولی کسی متوجه نمی‌شد.[1]
امام صادق (ع) فرموده‌اند: «لو یعلم النّاس ما فی زیاره قبر الحسین (ع) من الفضل لماتوا شوقاً؛اگر مردم فضیلت زیارت قبر امام حسین(ع) را می‌‌دانستند از شوق جان می باختند.»[2]
سدیر صیرفی می‌گوید: «امام صادق(ع) به من فرمود: «ای سدیر! آیا هر روز حسین (ع) را زیارت می‌کنی؟»، عرض کردم فدایت شوم نه، فرمود: «چقدر جفاکار هستی!» سپس فرمود: «آیا هر جمعه او را زیارت می‌کنی؟» عرض کردم نه، فرمود: «آیا هر ماه او را زیارت می‌کنی؟» عرض کردم نه. فرمود: «آیا هر سال او را زیارت می‌کنی؟» عرض کردم گاهی. حضرت فرمود: «شما به امام حسین (ع) چقدر جفا می‌کنید! آیا نمی‌دانی که خداوند عز و جل دو میلیون فرشته دارد که پریشان حال بر حسین گریه می‌کنند و او را زیارت می‌کنند و خسته نمی‌شوند؟»
فرمودند: «چه مانعی دارد که قبر امام حسین(ع) را در هر جمعه پنج بار و یا در هر روز یک بار زیارت کرده باشی؟» عرض کردم: «فدایت شوم. میان ما و قبر امام حسین(ع) بسیار فاصله است.» حضرت فرمود: «زیارت را از راه دور انجام بده و آن بدین گونه است: برو بالای پشت بام و به راست و چپ توجه کن. آن وقت سر به طرف آسمان بلند کن سپس به طرف قبله توجه کن و بگو: «السلام علیک یا اباعبداللّه الحسین. السلام علیک و رحمه اللّه و برکاته» اگر چنین کنی برای تو یک زیارت می‌نویسند معادل یک حج و یک عمره.»[3]
امام رضا (ع) فرمودند: «من زار قبر ابی عبداللّه بشطّ الفرات کان کمن زار اللّه فوق عرشه؛هر کس قبر امام حسین (ع) را در کنار رود فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.»[4]
آری از سیاست‌‌های ثابت و تغییرناپذیر امامان معصوم (ع) بعد از شهادت سالار شهیدان احیاء این نهضت بود. تأکید آنان بر عزاداری، گریه، فضایل، زیارت و... از عاشورا مشعلی جاویدان ساخت و کربلا را به صورت بزرگ‌ترین دژ مقاومت امت اسلامی در برابر کفر و نفاق و بیداد در آورد. امروزه با استفاده از سیره ائمه هدی (ع) عاشورای حسینی سمبل ظلم‌ستیزی و عدالت‌خواهی و راه رهایی مظلومان جهان از سلطه مستکبران شناخته می‌شود. اگر چه در طول تاریخ از سوی کوردلان تلاش‌هایی برای فراموش شدن نام امام حسین (ع) و خاموشی این مشعل هدایت صورت گرفته است، اما همه این تلاش‌های مذبوحانه نشان وحشت آنان از جوشش خون پاک حسینی در رگ‌های نسل جوان است و علی‌رغم همه این کوشش ها هر روز گرایش دلهای صالحان و مؤمنان به سوی عاشورا و محرم افزون‌تر و گسترده‌تر می‌گردد و محبت حسینی دلهای مظلومان جهان را شیدای فرزند حضرت فاطمه (س) می‌کند.
