مرحوم شیخ بهایی در کتاب کشکول خود از خط جدّش، محمّد بن علیّ جُباعی، به نقل از خط مرحوم سیّد بن طاووس به نقل از محمّد بن احمد بن داوود قمّی در «کتاب الزّیارات»، نقل می‌کند که حضرت صادق (ع) فرمود:
حرم حسین بن علی (ع) به فاصله چهار میل در چهار میل، همان مکانی است که سیّدالشّهدا (ع) آنجا را خریداری نمود. این حرم برای فرزندان حسین بن علی ـ‌ع- و دوستدارانش حلال است؛ اما برای کسانی که با فرزندان حسین بن علی (ع) و دوستدارانش مخالفت می‌کنند، حرام است؛ و در این سرزمین برکت است.[1]
مرحوم شیخ بهایی در کتاب کشکول می‌نویسد:
رُوِیَ أَنَّ الْحُسَیْنَ علیه‌السلام اشْتَرَى النَّوَاحِیَ الَّتِی فِیهَا قَبْرُهُ مِنْ أَهْلِ نَیْنَوَى وَ الْغَاضِرِیَّهِ بِسِتِّینَ أَلْفِ دِرْهَمٍ، وَ تَصَدَّقَ بِهَا عَلَیْهِمْ، وَ شَرَطَ أَنْ یُرْشِدُوا إِلَى قَبْرِهِ، وَ یُضَیِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ.[2]
روایت شده است که حسین بن علی (ع) اطراف قبر شریفش را از اهل نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خریداری نمود و سپس آنجا را به آن‌ها بخشید و شرط نمود که زائرین را به‌سوی قبرش هدایت نموده و از ایشان به مدّت سه روز پذیرایی نمایند.
محدّث نوری پس از نقل این دو روایت می‌نویسد:
مرحوم سید بن طاووس می‌گوید: محمّد بن احمد بن داوود قمّی در «کتاب الزّیارات» می‌نویسد که اهل کربلا به آن شرط عمل نکردند.[3]
.jpg)
