امام صادق علیهالسلام درباره شرافت سرزمین کربلا سخنان بسیاری گفتهاند و به بیان این شرافت و برتری پرداخته اند.
از جمله آنها روایات زیر است:
امام صادق (ع) فرمودند: «خداوند تبارک و تعالى برخى از زمینها و آبها را بر بعضى دیگر تفضیل و برترى داد، پارهاى تفاخر و تکبّر نموده و تعدادى از آنها ستم و تعدى نمودند از این رو آب و زمینی نماند مگر آنکه مورد عقاب الهى قرار گرفت زیرا تواضع و فروتنى در مقابل خدا را ترک کردند حتّى خداوند متعال مشرکین را بر کعبه مسلّط کرد و به زمزم آبى شور وارد نمود تا طعمش فاسد گردید.
ولى زمین کربلا و آب فرات اولین زمین و اولین آبى هستند که خداوند متعال مقدّس و پاکیزهشان نمود و برکت به آنها داد و سپس به آن زمین فرمود:
سخن بگو به آنچه خدا تو را به آن فضیلت داده است، مگر اینگونه نبوده که برخی زمینها و آبها را بر برخى دیگر تفاخر و تکبّر نمودند؟! زمین کربلا عرضه داشت: من زمین خدا بوده که من را مقدّس و مبارک آفرید، شفا را در تربت و آب من قرار داد، هیچ فخرى نکرده بلکه در مقابل آن کس که این فضیلت را به من داده فروتن و ذلیل هستم، چنانچه بر زمینهاى پستتر از خود نیز فخر نمىکنم؛ بلکه خدا را شکر و سپاس مىکنم پس خداوند متعال بواسطه حسین (ع) و اصحابش آن سرزمین را مورد اکرام قرار داد و در تواضع و فروتنى و شکرش افزود. سپس حضرت ابوعبداللَّه (ع) فرمودند:
کسى که براى خدا تواضع و فروتنى کند حق تعالى او را بلند کند و کسى که تکبّر نماید وى را پست و ذلیل خواهد نمود.[1]
در جای دیگر ایشان می فرمایند: «موضع قبر حسین (ع) باغى مرتفع بود از باغهاى مرتفع بهشت.»[2]
امام می گویند به راستى که خدا کربلا را حرم امن و بابرکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد.[3]
ایشان در تفسیر آیه «فَلَمَّا أَتاها نُودِیَ مِنْ شاطِئِ «الْوادِ الْأَیْمَنِ» فِی «الْبُقْعَهِ الْمُبارَکَهِ» مِنَ الشَّجَرَهِ أَنْ یا مُوسى إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ»[4] فرمودند آن «ساحل وادى ایمن» فرات است و «بارگاه با برکت» نیز کربلا است.[5]
امام صادق (ع): کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است
در خود خاک کربلا هم اثراتی هست که ایشان بیان کردند و شیعیان را نسبت به این اثرات آگاهی دادند.
حضرت میفرمودند کام کودکانتان را با تربت حسین (ع) بردارید چرا که خاک کربلا فرزندانتان را بیمه مىکند.[6]
همچنین فرمودند: شفاى هر دردى در تربت قبر حسین (ع) است و همان است که بزرگترین داروست.[7]
همچین امام جعفر صادق (ع) در رابطه با سجده بر تربت امام حسین (ع) فرمودند:
سجده بر تربت حسین (ع) حجابهاى هفتگانه را پاره مىکند.[8] سجده بر تربت قبر حسین (ع) تا زمین هفتم را نور باران مىکند و کسى که تسبیحى از خاک مرقد حسین (ع) را با خود داشته باشد، تسبیحگوى حق محسوب مىشود، اگر چه با آن تسبیح هم نگوید.[9]
نقل شده است سیره حضرت امام صادق (ع) چنین بود که جز بر تربت حسین (ع) به خاک دیگرى سجده نمىکرد و این کار را از سر خشوع و خضوع براى خدا انجام میداد.[10]
ایشان به زوار کربلا توصیه میکردند کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است.[11]
با توجه به گوشهای از کلام امام صادق (ع) متوجه میشویم سرزمین کربلا شرافتی نسبت به سایر مکانهای دیگر دارد و حضور در این مکان دارای آثاری خاصی است. حتی خاک این سرزمین هم بسیار پر برکت است و آثار بسیاری دارد.
کربلا شرافتی دارد ما آن را اگر درک می کردیم هر روز به زیارت آن سرزمین می رفتیم