چه مدارکی در به شهادت رساندن سیدالشهداء علیه السلام با لبان تشنه وجود دارد؟

چه مدارکی در به شهادت رساندن سیدالشهداء (ع)با لبان تشنه وجود دارد؟

در این که در کربلا از روز هفتم ماه محرم تا بعد از ظهر عاشورا، امام حسین علیه السلام و یارانش با مشکل آب مواجه شدند تردیدی نیست و منابع و مآخذ تاریخی و روایی به روشنی اثبات می‌کند که نیروهای عمربن سعد مأموریت یافتند که حسین بن علی و یارانش رادر مضیقه قرار بدهند و مانع آوردن آب به خیمه‌ها بشوند. آنان نیروهایی را در اطراف فرات مستقر کردند تا اصحاب امام حسین (ع)نتوانند از فرات آب بیاورند. در غیر روز عاشورا امام و یارانش به سختی آب تهیه می‌کردند ولی روز عاشورا مشکل آب بسیار جدی شد و حتی امام حسین (ع)وقتی که خود را به آب رسانید و خواست آب بخورد، در همان لحظه حصین بن نمیر به سوی آن حضرت تیر پرتاب کرد و در نتیجه نتوانست آب بخورد و امام حسین و یارانش روز عاشورا همه با لب تشنه به شهادت رسیدند و اگر روایت و یا تاریخی بر خلاف این باشد قابل قبول نیست و تشنگی امام حسین و یاران حضرت از مسلمات تاریخ است و در منابع معتبر و کهن گزارش شده است. برای مثال به برخی از مآخذ و منابع روایی و تاریخی اشاره می‌کنیم:
1. امام سجاد (ع)فرمود: «و قد منع ابی من الماء الذی کان مطلقا للسباع و الوحوش»[1] پدرم را از آبی که برای درنده‌ها و حیوانات آزاد بودند، منع کردند.
2. عبیدالله بن زیاد به عمر بن سعد نوشت: ای عمر بن سعد! بین امام حسین(ع) و آب حایل شو، کار را بر او سخت بگیر و نگذار حتی یک قطره آب بنوشند. وقتی که این نامه رسید، عمرو بن سعد، عمر بن حجاج را با پانصدنفر سواره مأمور کرد تا مانع برداشتن آب از فرات شوند و از هفتم ماه محرم امام حسین(ع) و یارانش دیگر نتوانستند به راحتی آب به دست بیاورند.[2]
3. امام جعفر صادق (ع)فرمود: امام سجاد (ع)چهل سال برای پدرش امام حسین(ع) گریه کرد و هروقت برای او آب می‌آوردند می‌گریست و می‌فرمود: پدرم را تشنه به شهادت رساندند.[3]
4. وقتی که حضرت ابوالفضل به میدان می‌رفت امام حسین(ع) فرمود: برای این بچه‌ها کمی‌آب بیاور.[4]این می‌رساند که روز عاشورا حتی در خیمه‌ها برای بچه‌ها هم آب نبوده است.
5. علی اکبر(ع) پس از کمی‌جنگ به خیمه‌ها آمد و گفت: عطش مرا از پای درآورده است.[5]
6. روز عاشورا امام حسین(ع) و ابوالفضل(ع) با هم برای آوردن آب به سوی فرات رفتند ولی نیروهای عمر بن سعد مانع شدند و آنان نتوانستد آب بیاورند.[6]
7. امام حسین (ع)تلاش می‌کرد آب به خیمه‌ها بیاورد ولی شمر گفت: نمی‌گذارم آب برداری مگر اینکه کشته شوی.[7] این می‌فهماند که امام روز عاشورا، تلاش می‌کرد به خیمه‌ها آب بیاورد و در خیمه‌ها مشکل آب وجود داشته است.
8. یکی از نیروهای عمر بن سعد گفت : ای حسین بن علی! آیا آب فرات را می‌بینی به خدا سوگند نمی‌گذاریم یک قطره از آن بنوشی تا بمیری. امام حسین دست به آسمان بلندکرد و گفت: خدایا! او را با تشنگی بکش. دعای امام(ع) در حق او قبول شد و او تشنه شد، از اسبش افتاد و مرد.[8]
9. یزید بن الحصین علیه اللعنه از یاران امام حسین(ع) به نیروهای عمر بن سعد گفت: ای مردم! این آب فرات است، سگها و خنزیرها (خوک‌ها) از آن می‌خورند و شما نمی‌گذارید فرزند پیامبر از آن استفاده کند، آیا این انسانیت است؟ گفتند: سوگند به خدا حسین باید تشنه بمیرد.[9]
11. عبدالله بن حصین ازدی علیه اللعنه با صدای بلندگفت: ای حسین بن علی! آیا آب فرات را می‌بینی که همچون آسمان آبی صاف است، به خدا سوگند یک قطره از آن را نخواهید نوشید تا از تشنگی بمیرید.[10]
12. حر بن یزید به نیروهای عمربن سعد گفت: «...و شما امام حسین، اصحاب، زنان و کودکان او را از آب فرات منع کردید در حالی که از آن آب یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان می‌خورند و خوک‌ها و سگ‌های عراق در آن فرو می‌روند. ای مردم! بدانید که تشنگی آن‌ها را از پا درآورده است..»[11