نیمه رجب المرجب است.
دیدم که ماه، سرخ فام و اندوهگین است گویا می‌دانست که سالروز عروج توست بانوی شهیده!
نمی‌دانم چرا فقط بردن نام تو چشم‌هایم را اشکبار می‌کند؟
البته اندکی را می‌دانم .
چگونه می‌گویند تو وفات کرده‌ای؟! نه این وفات نیست، شهادتی مسلم است!
آن پاره‌های اندوه تیز تر از سنان‌ها و نیزه‌ها که در یک روز بر قلب مبارکت فرود آمد چنان مجروح و خسته‌اش ساخت که یک سال و اندی بیش نتوانست تاب بیاورد.
قلبم شده قتلگاهت از بس خون است...
آن همه درد و رنج که تو فرو بردی قلبت را پاره پاره کرد و بالاخره تو را هم به خیل بلاجویان دشت آسمانی کربلا پیوند داد.
اگرهمیشه ببارند ابرهای جهان
نمی‌رسند به آن اشک‌ها که زینب سلام‌الله‌علیها ریخت ....
همین یک سال و اندی را هم از اثر دست پر برکت امام شهید حسین علیه‌السلام که بر سینه‌ات گذاشت دوام آوردی،
تا پیام خون خدا (ع) را جاودانه کنی
و گر نه چگونه می‌توان سر عزیزترین محبوب خویش را بر نیزه دید و باز هم نفس کشید؟!
ای مصحف ورق ورق شده! ای روح پیکرم!
آیا تویی حسین من؟! نیست باورم!
خوشا به حال هرکه خواهری چون تو داشت!
ای افتخار ایمان و عفت و اسلام و امامت، دست مرحمتی بر سر این اسیران نفس بکش و از اسارتشان برهان...
اسیر ما بودیم و هستیم نه تو بزرگوار!
کسی ندیده زنی را که با اسارت خویش
ز دست و پای خلایق طناب بگشاید
1.jpg)
سلام یه کم پیچیده شد.در متن گفتید که برای اینکه این فرستاده الهی را اینگونه شهید و مجروح کردند گریه می کنید.گفتید که غصه دار پیکر های مجروحشان هستید.در صورتی که این مطلب با گفته ی آقای شریعتی که دوستمان در نظرات آورده اند نمی خواند ایشان (اینطور که من می فهمم) می گویند ما بایدگریان یاری نکردن اندیشه ایشان توسط آن قوم باشیم. بنظرم(نظر من اهمیتی ندارد ما به دنبال حقیقت هستیم)اینکه ما فکر کنیم که گریه کردن بر جسم ایشان امری سطح پایین است و گریه ی بر نبود لبیک برای ایشان را گریه ی عالی رتبه تری بگیریم غلط است چرا که اولا در روایات صحبت از گریه بر امام حسین است نه گریه بر فلان اتفاق و مصیبت وارده بر ابا عبد الله و در ضمن مصیبت ما و اشک ما به دلیل شان امامت ابا عبد الله است. اگر در تاریخ با من همچین کاری می کردند و حتی بد تر از این عمل می کردند در تاریخ فقط به عنوان یک ظلم باقی می ماند و نه آسمان می گریست و نه عرش را فرشتگان به هم می ریختند اما به محض اینکه کوچکترین اتفاقی برای حجه الله الاعظم و متصل کننده زمین به آسمان و بهترین آدمیان یعنی امام بیفتد ولو اینکه او را از بالای منبر بیاوریم روی پله دوم بنشانیم می شود مصیبت. گریه ما بخاطر خود شخص امام حسین است.حال اگر کربلایی برای ایشان اتفاق بیفتد لازم است تا فرشتگان عرش را به هم بریزند و آسمان بگرید و زمین و زمان بلرزد. گریه ما فقط بخاطر اندیشه مظلوم پروری نیست چون امام حسین یک مظلوم معمولی نیست و بنظرم آقای شریعتی می خواهد ظلم ستیزی را رواج دهد که اینگونه می گوید و درست هم هست اگر ما بر ابا عبد الله گریه کنیم و بعد دست مظلومان را نگیریم راه امام حسین را نرفته ایم اما این دلیل گریه ما نیست چرا که امام زمان روحی و ارواح العالمین له الفدا با آن که خود راه امام حسین هستند اما بر ایشان خون گریه می کنند یعنی اینکه واقعا این زخم های امام حسین است که گریه آور است و گر نه که امیر المومنین نیز به عنوان اول مظلوم از سمت مردم لبیک نشنید ولی در روایت گریه ایشان را برجسته نکردند بلکه گریه امام حسین علیه السلام است که برجسته است. نکته دیگرم این که در سخن آقای شریعتی آمد که ایشان بزرگترین درد امام حسین علیه السلام را آب تلقی کردن را نادرست می دانند و می گویند بزرگترین دردشان لبیک شنیدن و یاری شدن بوده است من در این مورد تحقیقی ندارم ولی می دانم که ابا عبد الله در تمام حملات خود که به سپاه دشمن حمله می کردند طلب آب می کردند و نه طلب یار !!! می گفتند که مردم جگرم دارد آتش می گیرد و امروز هم در آداب آب خوردن است که بعد از آب خوردن اگر بگویید یا حسین مثل کسی هستید که ظهر عاشورا به امام حسین آب ؛تکرار می کنم آب داده باشید. در هر صورت امید وارم که شما در این مورد روشن گری بفرمایید. نکته سوم اگر راجع به همون قصه صفویه مقاله ای دارید بگویید و اگر نه لطفا توضیح دهید. ممنون ببخشید طولانی شد یا علی
حسین بیشتر از آب،تشنه ی لبیک بود اما افسوس که به جای افکارش زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند. دکتر علـــــــــی شریــــــعتی.
بسیار زیبا بود ممنون