T-Karbobala_com.jpg)
این روزها دینداری برای برخی آسان شده است. نه تنها آسان، بلکه تا حدی مفرح و پر هیجان. نشاط و هیجانی که حتی گاه خود را در دل ماتم و عزا نهفته می‌کند.
محرم و صفر، برای عده‌ای تا حدی حالت تفریح به خود گرفته است. دوستان و اعضای خانواده در شب‌های محرم و صفر در مجالس، دور هم جمع می‌شوند و روضه‌ای و سینه‌ای و گریه‌ای تا به قول معروف مقداری استخوان سبک کنند. در آخر هم سفره‌ای و قیمه‌ای و گپ و گفتی و به این ترتیب یک شب خوب شکل می‌گیرد... خیلی‌ها به شوق محرم و صفر ایام به سر می‌کنند.
به این مجموعه راهپیمایی اربعین هم اضافه شده است. سفری هیجان‌انگیز با دیدنی‌ها و خوردنی‌های جالب، در فضای امن و با هزینه کم.
ماه رمضان هم یک تنوع است. میهمانی‌ها و افطاری‌های متنوع، از این خانه به آن خانه. بعد از افطار هم که تازه دوره افتادن و خیابان‌گردی شروع می‌شود و فالوده و بستنی و آش و حلیم تا صبح ادامه دارد.
سفر حج هم برای برخی، به غیر از دو سه روزش، بیشتر به یک سفر خارج می‌ماند، سفری برای گشتن در شاپینگ مال‌ها و رستوران‌های آن‌چنانی.
زیارت امام رضا علیه‌السلام هم برای عده‌ای بیشتر یک سفر سیاحتی است، به همراه چند ساعتی نشستن در فضای دل‌انگیز حرم رضوی، خصوصا در شب‌های مهتابی تابستان. اگر غذای حضرتی هم بدهند که عالی می‌شود.
مشارکت فعال در مناسک و آیین‌های مذهبی، بخش عمده‌ای از وقت یک دیندار امروزی را پر می‌کند و آن شخص چندان نیازی ندارد به دنبال برنامه‌های پر هزینه برای پر کردن اوقات فراغت خود و خانواده‌اش در طول سال باشد.
خیلی خوب است، یک دین آسان! هم فال و هم تماشا. چه اینکه همه این مناسک و آیین‌ها، با انگیزه‌های معنوی صورت می‌گیرند و نوعی آرامش روحی نیز برای فرد حاصل می‌شود که از تفریحات غیر دینی مثل رفتن کنار دریا و یا سفر به اروپا حاصل نمی‌شود.
این روزها، تنها قسمت سخت دین، همان حفظ حجاب است که این یکی هم صرفا سهم بانوان است.
البته هستند کسانی‌که درک عمیق‌تری از مناسک دارند و مناسک و آیین‌های مذهبی را به نیت تعظیم شعائر الهی انجام می‌دهند و آنچه می‌کنند به تعبیر قرآن ریشه در پارسایی‌شان دارد. ولی به نظر می‌رسد این روزها عده‌ای پارسایی‌ها را رها و به آسانی‌ها مشغولند و این نگران‌کننده است.
خطر آن‌جاست که کسی تفریح کند و گمان کند بر قله ایمان ایستاده است و فراموش کند دینداری باور و عمل به این کلام اولیای دین هم هست که:
آنچه برای خود نمی‌پسندی برای دیگران هم مپسند و برعکس! دلت را از کینه پاک کن! از مال حرام دور باش! شجاع باش و عذرخواهی کن! حرف و سخن، بین این و آن مبر! فتنه به پا مکن! از کوره در نرو! گذشت کن! دروغ نگو! حسد نورز! خیانت مکن! تملق مگوی! پا روی حق مگذار...!
دینداری این هم هست که بت‌شکن باش! مرد سالار نباش! زن سالار نباش! پدر سالار نباش! فرزند سالار نباش! دیوان سالار نباش! سپه سالار نباش! زر سالار نباش! قدرت سالار نباش! و...
آری دینداری اصیل سخت است و محدود به محرم و صفر و رمضان و حج و زیارت و پیاده‌روی هم نیست. دینداری یک تلاش مستمر و هر روزه است، مبارزه‌ای تمام نشدنی، یک کشاکش دمادم با خود با فراز و فرودهای مکرر. دینداری خون دل دارد. دینداری خیلی سخت است؛ خیلی خیلی سخت؛ که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.
ادامه دارد...
آسان و سخت ندارد. انجام وظیفه است توفیق میخواهد
به نظرم میشه تبلیغ دین کرد بدون اینکه شعائر را تخریب کرد.
دینداری یک قدم است اگر بروی،صدها قدم است اگر نروی دینداری عشق است و عشق فقط دینداری است دین و دینداری گمشده عصرجاهلیت گذشته و جاهلیت مدرن امروزی است وجاهلیت نه به معنای نداشتن آگاهی است بلکه جاهلیت یعنی درعین دانستن و علم ،مخالفت کردن است، یعنی می دانی دین چیست و طرفدار به قول شما « دین آسان»هستی و به قول علمای ربانی « طرفدار آنچه ازدین زبان ندارد».