پیامبر گرامی(ص) در سال دهم هجرت برای انجام فریضه و تعلیم مراسم حج به مکه عزیمت کردند. این بار انجام این فریضه با آخرین سال عمر پیامبر عزیز مصادف شد و از این جهت آن را «حجه الوداع» نامیدند. افرادی که به شوق همسفری و یا آموختن مراسم حج همراه آن حضرت بودند تا صد و بیست هزار تخمین زده شده‌اند.
مراسم حج‌به پایان رسید و پیامبر اکرم (ص) به سوی مدینه حرکت کردند در حالی که گروهی انبوه او را بدرقه می‌کردند و جز کسانی که در مکه به او پیوسته بودند همگی در رکاب او بودند. چون کاروان به محلی به نام «غدیر خم» رسید، پیک وحی فرود آمد و به پیامبر فرمان توقف داد. پیامبر نیز دستور داد که همه از حرکت باز ایستند و بازماندگان فرا رسند.
کاروانیان از توقف ناگهانی و به ظاهر بی‌موقع پیامبر در این منطقه بی‌آب، آن هم در نیمروزی گرم که حرارت آفتاب بسیار سوزنده و زمین تفتیده بود، در شگفت ماندند. مردم با خود می‌گفتند: فرمان بزرگی از جانب خدا رسیده است و در اهمیت فرمان همین بس که به پیامبر ماموریت داده است که در این وضع نامساعد همه را از حرکت باز دارد و فرمان خدا را ابلاغ کند.
ایشان در این فرمان به صورت روشن حضرت علی را جانشین خود اعلام کردند و برای فرزندان او حسن و حسین (ع) بیعت گرفتند.
برای اطلاع بیشتر از بیعت با امام حسین (ع) در غدیر لینک های زیر را مطالعه کنید:
بیعت با امام حسین علیه‌السلام در غدیر(2)
بیعت با امام حسین علیه‌السلام در غدیر(1)
برای اطلاع بیشتر از انحرافات نشات گرفتن آن‌ها از غدیر لینک های زیر را بخوانید:
انحراف امت اسلام پس از پیامبر و فراموشی غدیر
گواه طلبیدن امام حسین علیه السلام به پیمان غدیر
اشاره سیدالشهداء (ع) به پیمان غدیر
دلنوشته‌های درباره غدیر را می توانید در لینک های زیر مطالعه کنید
